هر شب و روز برای حرمت بی تابم
عاشق بین صفا و مروه ی اربابم
داغ من دوری و داغ کربلای تو حسین
در همین درد بمیرم چون کنون بیمارم
توبه ام را بپذیر و برسانم به خودت
هر شب و روز ز خود بیخود و خود بیزارم
آفتابی که تو تابی به من غرق بلا
اکبرم، بی ثمر دینم و خود میدانم