ابوالفضل اکبرزاده

به بالای بلندی قامت زهرا پدید آید

به صور مشرب و مستی همانا حیدری آید

عاشق نگشته آن زاهد گوشه گیر ما

عشقش بریده همی قلب ماسوا

هر شب و روز برای حرمت بی تابم

عاشق بین صفا و مروه ی اربابم

ای علی، گوهر نشان، دریای دیده

گلشن نام شما دین را تنیده